Świąteczna bajka muzyczna z akompaniamentem dzieci

HEJ! Dziś mam dla Ciebie coś super. Jest to scenariusz do muzycznej pracy z dziećmi w przedszkolu dla osób, które nie posiadają wykształcenia muzycznego.

JAK TO DZIAŁA?

• Ty czytasz baśń, a dzieci akompaniują na instrumentach perkusyjnych tworząc piękne tło do opowieści.

KORZYŚCI:

• wyciszenie i skupienie grupy

• dla nauczycieli bez przygotowania muzycznego

• trening aktywnego słuchania

• gra na instrumentach perkusyjnych

• bardzo krótki czas przygotowania zajęć

SZYBKIE PRZYGOTOWANIE:

• przeczytaj sugestie dla nauczyciela

• wydrukuj karty instrumentów

• rozdaj instrumenty takie jakie masz

• przeczytaj baśń i bawcie się doskonale

Skopiuj materiał przykładowo do dokumentu Word i przekonaj się jak łatwo jest przeprowadzić taką lekcję :) POWODZENIA!

Wskazówki dla nauczyciela:

1.     Orientacja w tekście

Czarny tekst, to ten, który czytasz i opowiadasz dzieciom. Czerwony tekst zapisany kursywą, to sugestie i komentarze skierowane do Ciebie, by pomóc Ci w partiach muzycznych.

Jeśli nie masz wystarczającej ilości instrumentów, albo posiadasz inne niż wskazane przeze mnie, weź takie, jak masz i wydobywajcie z nich dźwięki podobne do tych wskazanych w scenariuszu.

Zanim rozpoczniesz czytać dzieciom bajkę wytłumacz im zasady zabawy.

2.     Zasady pracy muzycznej z dziećmi

1. Instrumenty leżą przed dziećmi i biorą je do ręki tylko, jeśli nauczyciel o to poprosi.

2. Zapoznaj dzieci z sygnałem „STOP”: nauczyciel kładzie palec wskazujący na ustach, a druga ręka uniesiona jest do góry wewnętrzną stroną do dzieci, palce złączone i wyprostowane, nauczyciel wypowiada długie i brzmiące słowo STOOOOOOP. – Sygnał ten oznacza, że dzieci powinny przestać grać.

Wykonajcie próbne granie, sprawdź, czy dzieci reagują na komendę STOP. W pierwszej kolejności mogą spróbować zagrać wszystkie instrumenty jednocześnie, a poziom trudniejszy - poszczególne partie osobno. Przygotowałam też karty instrumentów, możesz podnieść kartę, by dany instrument zaczął grać i opuścić ją, by przestał grać.Możesz też użyć prawdziwego znaku stop, albo czerwonego kółka, które symbolizuje czerwone światło, stop.

3.     Zasady, które przekazujesz dzieciom:

Droga grupo. Na początek kilka zasad zabawy:

- Instrumenty leżą przed Wami i można wziąć do ręki dopiero kiedy o to poproszę.

- Chwilę przed graniem mówię: ‘trzy-czte-ry’, dopiero wtedy można zacząć grać.

- Jeśli wykonam taki znak (nauczyciel podnosi do góry jedną rękę, z wyprostowanymi palcami wewnętrzną stroną do dzieci, a palec wskazujący drugiej ręki kładzie na ustach, przy okazji wypowiada powoli i głośno „STOOOP”) jest to znak dla Was, aby przestać grać i być cichutko.

- Instrumenty wtedy się zamrażają i nie wydają żadnego dźwięku.

- Jeśli któryś instrument będzie grał mimo polecenia „STOP” odpadnie z zabawy i nie będziesz mógł na nim grać.

- Po zagraniu, kiedy o to poproszę, trzeba odłożyć instrumenty.

Jesteście gotowi? Zaczynajmy naszą muzyczną przygodę!

TREŚĆ BAJKI:

ZACZAROWANE ŚWIĘTA

1. Największe marzenie

Był wigilijny wieczór, a w powietrzu unosił się zapach pierników i choinki. Ośmioletnia Zosia stała przy oszronionym oknie w swoim przytulnym domu, zostawiając na szybie małe chmurki oddechu. Na dworze cicho padał śnieg, a świat wyglądał, jakby został przykryty miękkim białym kocem.

Grzechotki: Delikatne potrząsanie grzechotkami, imitujące szum padającego śniegu, tworzy atmosferę ciszy i spokoju.

Zosia westchnęła. Jej największym marzeniem w tym roku nie były zabawki ani smakołyki, ale powrót starszego brata, Maksia, do domu na święta. Maks pracował daleko, a drogi były zasypane śniegiem.

2. Magiczna śnieżynka

Nagle dziewczynka dostrzegła coś niezwykłego. Jedna jedyna śnieżynka, większa i piękniejsza od wszystkich innych, wirowała tuż przed jej oczami. Była tak delikatna i lśniła na złoto! Zosia zaintrygowana, otworzyła okno, a śnieżynka lekko opadła wprost na jej wyciągnięte dłonie.

Trójkąt: Jeden dźwięk trójkąta, symbolizujący magiczny moment, kiedy śnieżynka pojawia się przed oczami Zosi.

W tej chwili wydało jej się, że śnieżynka szepcze:„Pomyśl życzenie i uwierz w nie całym sercem.” Zosia zamknęła oczy, przytuliła śnieżynkę do serca i cicho wyszeptała:„Chcę, żeby Maksiu wrócił do domu.” Tak bardzo chciała, żeby marzenie się spełniło, że zacisnęła śnieżynkę mocno w dłoni na cały długi wigilijny wieczór.

Tamburyn: Delikatne uderzenia tamburynu, które wprowadzają atmosferę nadziei i magii, jakby śnieżynka potwierdzała jej życzenie.

3. Rodzinna Wigilia

Święta zaczęły się na dobre. Rodzina usiadła przy stole wigilijnym. Ciepły blask świec tańczył na ścianach, a w tle cicho rozbrzmiewały kolędy.

Bębenek: Ciche, delikatne uderzenia bębna, które nadają rytm świątecznym kolędom i podkreślają spokojną atmosferę.

Ale jedno miejsce przy stole pozostało puste. Miejsce Maksia. Rodzice Zosi powtarzali, że nie spodziewają się go w tym roku – przecież utknął w innym mieście, a śnieżyca uniemożliwiała samochodom podróż. Zosia niemal nie tknęła jedzenia, ściskając w dłoni swoją magiczną śnieżynkę. Po kolacji przyszedł czas na prezenty. Dziewczynka odpakowała lalkę, o której marzyła od miesięcy, ale nawet gdy przytuliła ją mocno, wiedziała, że w głębi serca czeka na coś innego. Na kogoś innego.Nie zamierzała się poddać. Śnieżynka, wciąż chłodna i lekko oszroniona w jej dłoni, zdawała się szeptać:„Nie przestawaj wierzyć.”

Trójkąt: Delikatne dźwięki trójkąta w tle, aby zaakcentować to ciche, ale pełne nadziei przesłanie.

4. Oczekiwanie

W końcu, po rozdaniu prezentów, gdy rodzice popijali herbatę, Zosia znowu stanęła przy oknie. Patrzyła na padający śnieg godzinę za godziną. Jedna, dwie, trzy godziny minęły. Nie chciała odejść, mając nadzieję, że ukochany brat się pojawi.

Grzechotki: Delikatne potrząsanie grzechotkami, imitujące cichy szum śniegu padającego na ziemię, oddaje nastrój czekania.

5. Magia Świąt

Gdy zegar wybił północ, Zosia szeroko otworzyła oczy. Na końcu zasypanej śniegiem drogi pojawiły się światła samochodu. Zosia pisnęła z radości i zawołała:„Maksiu! To Maksiu!”

Dzwonki: Głośniejsze dzwonki, by podkreślić moment radości, kiedy Zosia dostrzega samochód i widzi swojego brata.

Wybiegła w kapciach na śnieg, nie zważając na chłód. Drzwi samochodu się otworzyły, a Maks wysiadł z szerokim uśmiechem. Jego policzki były zaróżowione od zimna, a ramiona wyciągnięte w jej stronę.„Nie wiem jak,” powiedział, mocno ją przytulając, „ale zamieć śnieżna nagle ucichła, więc wykorzystałem ten czas i od razu przyjechałem do mojej malutkiej siostry. Udało mi się.”

W domu, gdy cała rodzina zebrała się wokół choinki, Zosia zawołała brata na środek, by pokazać mu magiczną śnieżynkę, dzięki której przyjechał. Lecz kiedy otworzyła dłoń, pozostała na niej tylko kropelka czystej wody. Śnieżynka stopniała!

Bębenek: Subtelne, ciche uderzenie bębna, które symbolizuje moment, gdy magia przemija, a śnieżynka znika.

Wygląda na to, że twoje życzenie się spełniło, powiedział Maksiu z uśmiechem, przytulając ją jeszcze raz.

6. Świąteczna noc

Tej nocy, gdy Zosia zasypiała, wydawało jej się, że gdzieś w oddali słyszy cichutki dźwięk dzwoneczków.

Dzwonki: Bardzo delikatne, ciche dzwonki, które stopniowo wyciszają się, dając poczucie ukojenia i zakończenia świątecznej magii.

ZAKOŃCZENIE: Moi mili, to już koniec naszej historii. Chciałabym/chciałbym, żeby jednak został z Wami pewien morał: "Warto wierzyć w magię świąt i mieć nadzieję, nawet gdy wszystko wydaje się niemożliwe. Czasem najpiękniejsze marzenia spełniają się, gdy najbardziej się ich nie spodziewamy."

To przypomnienie, że magia może kryć się w małych rzeczach, a wiara i nadzieja mają ogromną moc – zarówno w święta, jak i przez cały rok.

Wesołych Świąt!